ონლაინ VS ოფლაინ გაყიდვების წერტილები მოდის ინდუსტრიაში

XXI საუკუნეში სოციალური ქსელები ადამიანთა ყოველდღიურობის ნაწილად იქცა, მათ გარეშე, თითქმის წარმოუდგენლად გესახება ცხოვრება. სწორედ ამიტომ დიჯითალ მარკეტინგის გააქტიურება არავის გაკვირვებია – ბიზნესი, მთავრობა თუ კულტურული ორგანიზაციები – ყველა მათგანი იყენებს სოციალურ ქსელებს, რათა მისწვდეს სამიზნე აუდიტორიას.

სოციალური ქსელების მომხმარებელთა რიცხვი და მათი აქტიურობის ტენდენცია მზარდია. ინსტაგრამის მომხმარებელთა რიცხვმა 1 მილიარდს გადააჭარბა, ფეისბუქზე კი უკვე 1,6 მილიარდამდე ადამიანია დარეგისტრირებული. ეს და სხვა არაერთი სტატისტიკა მსგავს თემაზე პირდაპირ ანიშნებს ბიზნესის მფლობელებს, რომ დროა, მათმა პროდუქტებმა ონალინ სივრცეშიც გადაინაცვლონ.

თუმცა ხშირად პრობლემა ხდება ის, რომ მოდის ინდუსტრიისა თუ მომიჯნავე სფეროების წარმომადგენლებს უჭირთ ზღვარი დაიჭირონ ოფლაინ და ონლაინ შეხების წერტილებს შორის და ფიქრობენ, რომ თანამედროვე ტენდენციებისთვის ფეხის აწყობა აქამდე უკვე ნაცადი მეთოდების დავიწყებას გულისხმობს. ამიტომ ზოგიერთი მათგანი აღარ მიიჩნევს საჭიროდ გაყიდვების წერტილების, შოურუმების ქონას. ამ შემთხვევაში მართალია ისინი ზოგავენ ფიქსირებულ ხარჯებს, თუმცა არ ითვალისწინებენ იმას, რომ გრძელვადიან პერსპექტივაში შეხების წერტილის არსებობამ შეიძლება უფრო მეტი მოგება მოუტანოს ბიზნესს.

მაშინ, როცა სამყარო ასეთი ჩქარი ტემპებით ვითარდება, მნიშვნელოვანია ადაპტაციის უნარი გაგვაჩნდეს. მოსახლეობის ნაწილი “ვერ ასწრებს”, აჰყვეს განვითარების ასეთ დაჩქარებულ ტემპს და მათთვის რთულია „გადმოეწყონ“ ონლაინ ქცევებზე, მით უმეტეს, საქართველოში, რომელიც პოსტ საბჭოთა ქვეყანაა და რომლის მოსახლეობაც ათწლეულით ჩამორჩება განვითარების იმ ტემპს, რომელიც დასავლეთ ევროპასა თუ აშშ-ია. შესაბამისად, დღეს არსებულმა ბიზნესმა სწორად უნდა გათვალოს თავისი სამიზნე აუდიტორია და ოქროს შუალედი იპოვოს, ეცადოს მორგებული იყოს არა მხოლოდ ტექნოლოგიურად გათვითცნობიერებულ აუდიტორიაზე, არამედ იმ ადამიანებზეც, რომლებსაც კვლავ აქვთ მიჯაჭვულობ, ნოსტალგია ან/და უბრალოდ სურვილი, რომ შეგრძნებების დონეზე მიხვდნენ, უნდათ თუ არა ესა თუ ის სამოსი, აქსესუარი, ხელოვნების ნიმუში და ა.შ

ამისთვის მათ შოურუმი და გაყიდვის ოფლაინ წერტილი სჭირდებათ. 2015 წლის მაისში დამკვიდრდა ასეთი სიტყვა – Instagramable, რაც აღნიშნავს ადგილს, სიტუაციას ან ნივთს, რომლის ადგილიც არის ინსტაგრამის “ფიდზე”. მგონია, რომ თანამედროვე მოდის ინდუსტრიამ უნდა შექმნას ისეთი შოურუმი თუ გაყიდვის წერტილი, რომელიც იქნება Instagramable (ინსტაგენური), რომლითაც გამოხატავს განწყობას, ხასიათსა და სულისკვეთებას.

ერთ-ერთი მიზეზი, რატომაც შეიძლება ადამიანს მოუნდეს მოდის შოურუმში მისვლა, შეიძლება იყოს არა მხოლოდ კონკრეტული საჭიროება რომელიმე ნივთის შეძენის, არამედ უნდოდეს ამ გარემოს დათვალიერება, მეგობრებისთვის გაზიარება სოციალურ ქსელში და საკუთარი ონლაინ-იდენტობის შექმნაც კი.

იმის მაგალითად, თუ როგორ შეავსო ონლაინ და ოფლაინ სივრცეებმა ერთმანეთი, მახსენდება “ნაყინის მუზეუმი” მაიამიში, რომლებიც ერთ-ერთი ყველაზე “ინსტაგენური” ადგილია. მიუხედავად იმისა, რომ ამ მუზეუმის დათვალიერება მის ვებ გევრდზეც არის შესაძლებელი და სხვადასხვა სოციალურ ქსელშიც, მისი უჩვეულოდ მიმზიდველი და ფერადი გარემო უბიძგებს ადამიანებს, რომ თვითონ მივიდნენ ამ ადგილას და გადაიღონ იქ ფოტოები.

„ნაყინის მუზეუმში“ შესანიშნავად შერჩეული განათება, ფერადად შეღებილი კედელი, უცნაური ინსტალაცია თუ საქანელა, საუკეთესო ფონს ქმნის წარმატებული ფოტოსთვის სოციალურ ქსელებში, განსაკუთრებით კი „ინსტაგრამზე“, რომელიც მთლიანად ვიზუალური ინფორმაციის გავრცელებაზე დაფუძნებული პლატფორმაა.

მოდის ინდუსტრიაში, ონლაინ გამოცდილება არ არის სრულფასოვანი, რადგან ოფლაინ გარემოში კიდევ უფრო მეტი ხელშესახები ემოცია გვრჩება. ასე რომ, ეს გამოცდილება უნდა გაითვალისწინონ შოურუმებმაც და შექმნან ისეთი გარემო, რომელის მიზანი იქნება არა მხოლოდ გაყიდვა, არამედ ბრენდის ამბასადორების მოზიდვა, რომლებსაც მოუნდებათ ბრენდის სახელი თავიანთ სოციალური სივრცეებში გაავრცელონ.